Ignorante portam, non ventus suus
Niet wetende naar welke haven ge wilt, is geen enkele wind gunstig.

We worden de laatste tijd rond de oren geslagen met politici en hun uitspraken in de pers. Als het Milquet niet is die Vlaanderen provoceert, loopt er wel een Filip de Winter rond die die rollen omdraait. De politici met extreme meningen over de toekomst van het land ruziën terwijl het grijze middenveld stilaan tot een concensus aan het komen is. We worden reeds lange tijd geconfronteerd met een staatsstructuur die voor velen een doorn in het oog is, toch schijnt er ten gronde nergens iets te veranderen.

Dit ligt vooral in de verscheidenheid aan visies van alle politieke partijen, van het unitaire Groen! over een behoudsgezinde SPa tot het seperatistische Vlaams Belang, iedereen wilde het anders.De Franstalige partijen waren het over de grote communautaire lijnen eens, er moest helemaal niets veranderen op enkele borrelnootjes na om de Vlamingen zoet te houden. ER zit ook weinig rek op, MR wordt door Franstalige nationalisten gegijzeld in de vorm van het FDF, Ps wordt gegijzeld door zijn vroegere standpunt. De PS achterban is geïndoctrineerd in het behoud van de staatsstructuur zoals wij hem nu kennen.

Animum debes mutare, non caelum
Ge moet de instelling van uw geest veranderen, niet van problemen weglopen.

Vlaanderen werd stilaan rijp gemaakt voor verandering. Het begon bij het kartel, dat even later echter moest wijken voor een greep naar de macht door CD&V. Open VLD veranderde die tijd van aangezicht en trok even later de stekker uit de onderhandelingen. N-VA deed het steeds beter in de peilingen, bleef consequent gaan voor Vlaamse onafhankelijkheid en trok daarmee veel kiezers weg bij de andere partijen. dit verscherp echter de tegenstellingen in het land nog maar eens. Onder druk van NVA, namen de andere partijen het woord confederalisme over.

Als we aan de andere kant van de taalgrens gaan kijken worden de zaken er echter niet beter op. MR denkt dat verandering noodzakelijk is maar wil een federlae kieskring, PS, Ecolo en CDH zien in dat er iets zal moeten veranderen, maar drijven de prijs van de onderhandelingen op. Enkel in het PS kamp gaan er stemmen op om voor confederalisme te gaan, bij de anderen draait het nog steeds over hervormingen. Er zijn enkele Waalse rattachisten (aansluiting bij Frankrijk) en separatisten die met een gezamenlijke lijst opkomen bij de komende verkiezingen, maar zij maken weinig kans.

Conanti dabitur
Aan hem die waagt, zal gegeven worden

Uiteindelijk is confederalisme de enige werkbare oplossing. Het kan de geschillen tussen noord - en zuid doen opklaren, de verschillen zullen echter nooit verdwijnen. Het confederalisme biedt voldoende perspectieven voor iedereen. Het kan de sociale zekerheid voor iedereen verzekeren terwijl het evengoed politieke verantwoordelijkheid legt waar die hoort. We kunnen deels onze eigen gang gaan en toch een samenwerking behouden die voor iedereen vruchten kan afwerpen. Vlaanderen krijgt politieke mogelijkheden, zonder te raken aan de Waalse sociale zekerheid. De Franstalige politici moeten echter goed beseffen dat transparantie een noodzaak is voor het behoud van België. Die noodzaak vloeit logischerwijze voort uit de transfers in het land. Eenieder die geld schenkt aan een goed doel, wil immers ook zeker zijn dat het goed wordt besteed. Waarom daarom niet proberen de structuur zo te veranderen dat iedereen er wel bij vaart?

Absens carens
De afwezige krijgt niets.

Er gaan bij velen stemmen op, om niet te gaan stemmen volgende week. Dat is echter een grote strategische vergissing. België zal veranderen, als ge enige grip wilt krijgen op het hoe, wanneer en wie, dan is het van vitaal belang om te gaan stemmen. Wat uw politieke inslag ook is, uw stem is belangrijk!